Nieuws

Nieuwtje posten? klik hier

Op 6 en 7 november wordt het roeiseizoen daar afgesloten. Voor de beeldvorming alvast even een plaatje van het eiland waarvan de bouw van het fort in 1895 was voltooid. Meer info op www.pampus.nl. Onze coördinator Jacob heeft nog geen gegevens ontvangen over het slapen aan boord van de charterschepen. Zodra dit binnen is, hoort u dit zo spoedig mogelijk.

Het was weer ouderwets vroeg op om af te reizen naar Amsterdam waar de heren al om goed negen uur waren. Als gevolg daarvan hoefden we niet lang te wachten bij het kranen, maar des te langer voor de start. Maar het was mooi weer en de koffie smaakte prima bij 't Oude Dock waar het ons bezoek wel wat minder fris rook. De wedstrijdspanning werd ook daar duidelijk. Vanaf 11:00 uur werden de sloepen gestart en de dames van de Bruzer moesten om 11:48 uur de strijd aangaan met de herenteams van de Bertha en de spekkiesboot El Flamingo 2. De Twirre mocht pas om 13:05 aan de rit, tien minuten na de Zeesteeg. Dat was een te groot gat om dat dicht te roeien, maar in Amsterdam weet je het maar nooit, er kan zo een rondvaartboot het plan om een snelle tijd neer te zetten doorkruisen. 

De Twirre kwam voor de Antonie van Hoboken, Egbert Wagenborg en Steenbok als eerste onder de spoorbrug het IJ op roeiden en ramde met zo'n 10 km uur lekker door. Langzaam, maar zeker roeiden we steeds verder bij deze sloepen weg en de stemming zat er goed in. Net als in Alkmaar zaten we weer op 30 klappen per minuut, langzamer ging gewoon niet. Door het om de vijf minuten starten was het veld goed uit elkaar en er werden dan ook weinig sloepen ingehaald. Alleen de stuurman van Aludux was wat minder sportief door achteruit te praten tegen Martine nadat we hun sloep hadden geraakt. Deze lag achter een brug te stoeien met een rondvaartboot en konden we - zelfs na in te houden voor de brug - niet meer ontwijken. Maar uiteindelijk kregen we er alleen maar meer vechtlust door. 

Een nog grotere motivatie kregen we van de meegereisde supporters. Merein, Rein, Nicole, Narda, Baukje, Paula en enkele vriendinnen van de Ame Gijs roeiers fietsen en renden met honden achter ons aan en klokten de achterstand op de Ame Gijs. Zodra we die tijden doorkregen werd het alleen nog maar gekker. 10 minuut 15 klonk na 2 uur roeien, snel rekenen leerde dat er wel een minuut of 12 inzat, iets wat we dachten nodig te hebben om de oude gele dame uit Hylpen voor te blijven. Toen de Brijbek vlak voor de finish in het zicht kwam trokken de Workummers in onze sloep nog harder dan dat ze al deden en zelfs tegen het einde van de race werd nog regelmatig de 10 km/u gehaald.  Twee uur dertig en 12 seconden gaf de stopwatch van Martine aan en helemaal bedankt peddelden we naar een plekje om een welverdiend biertje naar binnen te slaan. 

De Bruzer had in 3'7"52 de 24497 meter afgelegd, een prima prestatie dat de dames naar een 10e plaats bracht van de 24 dames. De Twirre had 2'30"13 geroeid en was daarmee een (1) seconde langzamer dan de Zeesteeg en werd daarmee knap 6e! En de Ame Gijs was dit jaar voor de 3e keer voorgebleven. Tijd voor een feestje in Amsterdam en bij het Oosterdok was het dan ook nog wel even gezellig. Thuisgekomen in Makkum werd de sloep om half elf nog door Rein gekraand waarna de het café van sponsor Romano werd bezocht. Daar werd ook de eerste beker van het seizoen van de Twirre in de prijzenkast geplaatst.

De Twirre was voor deze race versterkt met Gerard, Antoine en Remco uit de Zeesteeg waarvan laatstgenoemde aan het roer zat. De dames kenden als gevolg van een ziekmelding ook nog een vacature, maar die werd te Alkmaar nog gevuld. Onderweg viel het qua oponthoud best mee en de sloepen ondervonden weinig hinder tijdens het inhalen of het passeren van de bruggen. Remco stuurde als een scheermes en pakte het Pulletje - die we sinds de start geen 20 meter hadden gegeven - en de Orkaan in de binnenbocht waarna we langzaam een voorsprong konden opbouwen. Na 42 minuten zaten we net voor de Friesche Brug en dus bijna op de helft. Dit beloofde nog wat, temeer omdat we de tijd van 1998 nog in het hoofd hadden zitten. De Twirre beleefde vervolgens nog een leuk moment toen de Moby Dick langzaam maar zeker voorbij kwam zetten. Ze roeiden ditmaal niet echt weg hetgeen ons motiveerde om voor de wind nog een goed aan te zetten. De Urkers keken raar op toen de Twirre terugkwam, maar dit moesten we al snel weer bekopen, de spirit zat er echter goed in. 

Het is altijd een streven van de Twirre om de Brûzer in te halen om ze toe te juichen, maar ook ditmaal waren deze haas ons weer te snel af: in 1'46"20 hadden ze het er al op zitten dit goed bleek te zijn voor de vierde 1e plaats in hoofdklasse B. Overall werden de dames 13e. De heren roeiden de 14,375 km in 1'26"35, goed voor een 4e plaats in de hoofdklasse A en overall! Glunderde gezichten in de sloep! Het liep ook als een speer kwam dit nu door de verkorte riemen of door de inbreng van de 2 slagroeiers van de Zeesteeg? Feit is wel dat we vierde waren en de Azorian High en de Ame Gijs achter ons hadden gelaten. De hamvraag tijdens de bespiegelingen was: "ben jij wel eens vierde overall geworden?". Dat was namelijk lang geleden, daarvoor moesten we terug naar de vorige eeuw toen de Twirre 2e werd tijdens de 51 km van Deventer naar Kampen.

Al met al vele tevreden gezichten want na wat rekenwerk betekende deze uitslag voor de dames dat ze bijna kampioen zijn van de Hoofdklasse B. In het Algemeen Klassement wordt het nog spannend voor promotie naar de HK-A. Voor Alkmaar stonden de dames nog alleen op de 7e plaats, nu moeten ze die met de Jan van der Berg delen. De Twirre deed in de klassementen eveneens goede zaken: een gedeeld 7e plaats werd verlaten naar een 6e plaats in de Hoofdklasse A.  In het Algemeen klassement stond de Twirre gedeeld 10e met de Orkaan, maar na Alkmaar staat de ploeg op de 7e plaats.

Wil je meer nog meer lezen over deze race? Kijk dan even op de site van de Moby Dick, waar overigens altijd leuke wedstrijdverslagen op staan. Ook de Trewes heeft altijd mooie verhalen.

We startten in groepjes van twee en de heren mochten als laatste (!) aan de rit. Inmiddels was een stevige bries opgestoken en het duurde uren voordat de heren de eerste sloepjes begonnen in te halen. Bij de eerste brug werd het spannend, de heftige wind zorgde voor een stevige tegenstroom en menige bestendigheidstest werd uitgevoerd. Dit was pas sloeproeien, de dames kraakten nog een riempje van de Ambiorix en gaven hun reserveriem af, ook de heren hadden een boegwieltje nodig want met 3 sloepen tegelijk een brug passeren lukt niet echt. Gelukkig stonden de Dijkstra's op de kant, we weten nog steeds niet of ze meer genieten van het roeien of toeschouwen, maar daarna gingen we weer vol door. Temeer omdat ze ons toeriepen dat de Twirre uitliep op ons. Maar het liep niet zoals het moest gaan. Wat moesten we wennen aan het anders roeien in een whaler, eenieder schuurde met de schouders tegen elkaar aan, zelf totdat de boel open lag, en het lukte maar niet. Een aanvaring met een zeilbootje kon er ook nog wel bij, uiteindelijk trokken we de Zeesteeg in 2'18"36 over de finish. De Twirre was heel wat sneller gefinisht, 2'9"33 om precies te zijn. Allemaal met een smile van oor tot oor riepen de mannen van de Zeesteeg dat ze hadden gepicknickt onderweg en we wisten meteen dat het niet goed zat. Nooit meer ruilen?! De Brûzer roeide weer knap naar een eerste plaats en de dames blijken op stoom te zijn dit jaar. Na afloop werd er ruim gebierd in de tent en moesten we toch eens uitleggen hoe het nu zat waarom wij zo gepresteerd hadden. Floor Maitimo was zelfs geïnteresseerd wat er voor verklaringen waren en kwam met zeer uitgebreide verhalen. Feit bleef dat de bemanning van de Twirre het niet goed gedaan had in de Zeesteeg. Omrôp Fryslân maakte nog wat beelden die op de maandag werden vertoond waarbij de brugpassage het meest spectaculair was. 

0800 vertrek naar Rotjeknor op een wat een bloedhete dag zou worden. Gerard Duker was ook van de partij omdat Eddy te veel van de Limburgse heuvels genoten had. Tijdens het naar de start slepen hadden we het al in de gaten, dit zou weer een pittige race worden want naast de temperatuur stond er ook nog aardig wat stroming en deining. Martine stuurde ons voor de start mooi naar voren (hoewel sommige roeiers daar anders over dachten) en we hadden op het schot dan ook weinig last van andere sloepen. Maar wat een gekrioel altijd daar in Rotterdam. Afijn, aangemoedigd door Rein en Nicole met de Makkumer Vlag op de Erasmusbrug gingen we aan de rit voor 17 km's, dat was een aangename verrassing. Wij hoefden namelijk vanwege het weer (of de beschikbaarheid van volgboten) 5 km korter en de dames moesten 800 meter langer. 

Stroom op viel het nog niet mee, maar we bleven de nodige whalers voor hetgeen tot tevredenheid stemde. Stroomafwaarts zou het alleen nog maar beter gaan, dit was slechts ten dele waar. Bij de ronding van de 2e keerton kwam de Sir Lancelot Skinner nog even binnen zetten waardoor Jan's bordje 'Makkum' op de brede zij werd getest op crash bestendigheid, maar uiteindelijk hadden we daar weinig last van. Terug waren de baren toch nog heftiger dan verwacht, maar door de oude binnenhaven liep het allemaal wel lekker. Wel hadden we pech dat we werden opgehouden, zowel door langzamere sloepen als een achter een remmingswerk verstopte motorsloep. Die werd zeer vriendelijk verzocht elders te gaan liggen. Nadat we weer op de Maas beland waren hoefden we niet ver meer.

Na 1'45"14 waren we binnen hetgeen uiteindelijk goed was voor een 9e plaats overall en 5e in de hoofdklasse A. De uitslag vertoonde wel een foutje, niet de Moby Dick - die met slangen op de dollen roeiden - maar de Kromme Dick had 2 watt straf aan de broek gekregen. Na een dick-correctie bleek dat we 8e overall waren. Niet verkeerd, maar 'there is still room for improvement'. Omdat het de 10e Maasrace was had de organisatie naast de welbekende band ook een 3-tal schaars geklede dames uitgenodigd. Uiteraard trok Good Old Jacob de aandacht door ook een dansje te doen! Het warme weer in combinatie met een pittige race zorgden voor knappe dorst. Gelukkig was er genoeg rivella!

Om 7 uur 's ochtends leek het een prima dag te worden om te roeien, bijna geen wind en wat er stond kwam uit NW richting waardoor de golven niet echt konden opbouwen door beschutting van de afsluitdijk. Tegen een uur of 11 kwam er zelfs een zonnetje bij maar er zat toch nog wat wind nadat een trog was gepasseerd! Om half een schoot de burgemeester de eerste van 38 sloepen weg en daarna werd het al snel duidelijk dat de wind behoorlijk aanhaalde. Binnen no time stonden er dan ook stevige rollers die in het "Gat van Gaast" bijna 1 meter hoog waren. De Brûzer hakte er aardig in en ging in tegenstelling tot de Twirre meer over de golven heen. Maar wat moest er aan de riemen worden gehangen! 

De heren van de Twirre hadden het vies zwaar want de sloep leek op het traject Gaast - Makkum af en toe meer op een duikboot. Tot overmaat van ramp kwamen de heren van de Zeesteeg op dat moment nog als een raket voorbij! Dit was niet leuk meer; uiteindelijk viel de heren een 10e plaats ten deel. De dames hadden het veel beter voor elkaar en werden 1e in de hoofdklasse B. Na het roeien werd koers gezet naar de hal van Kooi voor het roeiersmaal en een optreden van de band Wymaro. De Slag om Makkum had haar naam weer eer aangedaan. 

Het niet-zomerse weer zorgt ervoor dat de sloepen lekker met zoet water worden gespoeld. Maar er zijn natuurlijk grenzen aan dit gebeuren. Zo'n 250 liter water werd er vanavond uit de Twirre gehoosd. Luisterend naar Paulus Pietsma kunnen we morgen wel weer!

Een fris buitje viel de eerste starters ten deel, niet dat de later startende team droog zouden blijven, maar je begint toch net niet lekker. De Bruzer was als 8e sloep gestart en redelijk snel weg. De Twirre startte als nummer 51 onmiddellijk achter de Zeesteeg. Initieel werd die afstand snel verkleind, maar uiteindelijk wisten de mannen in de whaler net even een klapje sneller geroeid te hebben. Na verrekening van de handicap werden de dames 2e in de hoofdklasse B, de Twirre werd 13e overall en 10e in de hoofdklasse A. De Zeesteeg werd 31e overall.

Na de uitslag maakten de teams zich op voor de wedstrijd Nederland - Tsjechië die op een groot scherm werd vertoond in de Foeke. Daar zullen we het maar niet meer over hebben. Toch was het nog gezellig bier drinken met de Hylpers.

Na twee weken niet te hebben getraind moest DJ tonen dat hij nog steeds kon roeien en dus gingen we met beestenweer naar buiten. Zelfs de havenmeester raadde het af, maar de heren konden het niet laten: de Twirre moest na de oversteek van maandag naar Hylpen weer het IJsselmeer op. Aldaar toonden de mannen aan dat het best ging met golven van een dikke meter. De Brijbekken zaten wel wat raar te kijken toen ze voor het windje uit Workum kwamen aanwaaien. Na 45 minuten was iedereen nog droog door het gebruik van de nieuwe buiskap die ons in staat stelt ook met windkracht 6 op het IJsselmeer te blijven trainen.

De macaroni en broodjes gingen er, na binnenkomst de HA-75, dan ook goed in. Ras daarna werden de eerste groene blikjes met rode ster open getrokken om de overwinning te vieren. De dames omdat ze het na een giga inspanning hadden gehaald - dat hadden ze wellicht vooraf niet gedacht - en de heren omdat ze stiekem toch wel aardig geroeid hadden. Zelfs na 3 uur lag het slagtempo nog steeds op de magische 28. Bij binnenkomst waren er maar een handvol sloepen binnen hetgeen betekende dat een dikke 110 boten waren ingehaald.

Het feest in West was weer als vanouds. In de Ke Reif bar werd al snel 'onze' hoek weer ingenomen en wisten de barliedens niet hoe snel ze het bier moesten tappen. Roei(st)ers van de Ambiorix II, Ame Gijs, Garuda, Twirre, Bruzer, Snurk en een verdwaalde Brijbek hadden weer de grootste lol en waren bijna vergeten dat er geroeid was. De zaterdag werd gevuld met het bekijken van de roeifoto's in de 2 fotozaken te West, het uitwisselen van de aloude roeiersgroet "hohohoho" met de mannen van de Snurk en de Ame Gijs en de voorzichtig indrinken in "de Walvis". ODe oberin was initieel niet verguld met de aanwezigheid van 20 roeiers, maar nadat de dagomzet zienderogen steeg werd ze steeds vriendelijker. Het testen van het overdrukventiel werd door de heren van de Orkaan soms iets minder gewaardeerd, maar dit was net als voorgaande jaren weer de ideale voorbereiding op de prijsuitreiking.

's Avonds had Haan het om 1900 uur al weer te kwaad. We moesten en zouden naar de tent om maar niets te missen. Helaas lukte het ook hier weer niet om eerste te zijn. De heren wisten namelijk al wel dat ze niet gewonnen hadden, maar nu waren we ook nog niet als eerste in de tent. Volgend jaar gaan we pas om 2000 uur van boord waar het warm was en nog voldoende vruchtensap in de koelkast stond. De dames hadden niet al te hoge verwachtingen met de LaStradiva, het was na 5½ uur al een wereldprestatie dat ze het hadden gehaald. Een 21e plaats viel hen ten deel. Voor de Twirre kon het alle kanten op. Aan de ene kant waren we al blij dat we bij de eerste 25 zouden zijn en genoemd worden. Aan de andere kant hoopten we een bekertje te scoren (eerste 15) en eigenlijk moesten we beter dan vorig jaar roeien (13e). Toen de naam van de Snurk viel wisten we dat we in ieder geval genoemd zouden worden. Het werd uiteindelijk een 14e stek en eigenlijk was alleen Roderick blij: hij had ons vorig jaar als toeschouwer 13e zien worden en onder deze omstandigheden 14e was niet slecht. De overige roeiers hadden het graag anders gezien, maar daarvoor moeten we nog meer trainen, een vast team opstellen, en niet te vergeten, hebben we ander weer nodig. Onze tijdens het roeien ruim 2300 kilo wegende sloep valt stil als de golven boven de 70 cm uitkomen en trekken we ons suf om er weer gang in te krijgen. Gelukkig hebben andere sloepen daar helemaal geen last van en dus konden we alleen ons zelf maar blamen: we moeten de weergoden gunstiger stemmen.

Na de prijsuitreiking werden de lokale horeca weer verblijd hetgeen best gezellig was. Kee Reif, Boekanier en Oka 18 puilden uit van de roeiers en de verhalen gingen maar over 1 ding. Al met al zal met name Astrid zal deze avond nog lang heugen want na een ongelukkige val zit er nu gips om het been en loopt haar roeiseizoen anders dan verwacht. Beterschap namens ons allen.