het Onderhoud 2004/2005
 
Een boeg als een fregat
 De wens om de Twirre eens grondig te onderhouden bestond al langer, maar het was er om diverse redenen nog niet van gekomen om de sloep te optimaliseren. Na de sprong voorwaarts die het team maakte na het inkorten van de riemen werd een plan opgesteld om het grootscheeps aan te pakken. Jacob Haan had met Rein al eens een inventarisatie van de werkzaamheden gemaakt en dit grofweg in drie grote brokken verdeeld: metaal- en houtbewerking en het optimaliseren van de romp met plamuur en verfsystemen. Maar goed, eerst moest het bestuur nog wel even akkoord gaan met het voorgestelde plan. Het zou tenslotte nogal wat euro's gaan kosten. We waren er echter allen van overtuigd dat het nu zou moeten gebeuren: het sloepenklusteam ging aan de rit !
De eerste avond dat het team in de loods van Kooi Makkum bijeenkwam was een van de leukste: het demonteren van alles wat los kon of eruit moest. Bij de aanpassing van 10 naar 8 roeiers in de winter van 1998/1999 was er bijna niet gelast en werden bestaande fundaties opnieuw gebruikt. Ditmaal ging het anders, op 7 december werd 233 kg verwijderd waarna op 14 december nog eens 35 kg volgde. Al het overtollig materiaal ging eruit en na weging veilig opgebrogen. Harry had nog nooit een haaske slijper in handen gehad en stond in het begin onwennig met zo'n apparaat te klussen. Tjidze is meer thuis met cement en tegels maar de heren kunnen inmiddels meedoen aan de open Makkumer kampioenschappen flexen. Eenieder moest en zou een eigen bijdrage aan de sloep leveren was het devies van de opzichter en facillitator, Rein.
Home sweet home . . .
Parallel aan het demonteren kreeg het houtwerk en met name de riemen een grote beurt. Alles moest eraf en Martine (chef hout) was onverbiddellijk; elk stukje verf of lak moest weg. Pas na uren schuren, waarbij Nicole ondermeer het roer voor haar rekening nam, kwam er een eind aan deze bezigheid. Vijf riemen overleefden onze keuring niet en om te voorkomen dat ze bij de eerste training in twee stukken zouden breken werden ze voorzien van nieuwe bladen. Ondermeer Rutger hield zich bezig met het lakken van de riemen: ze ogen nu weer als nieuw. Aangezien de houten bordjes ten opzichte van stickers alleen maar gewicht met zich meebrengen is dit ook de laatste foto geweest van Jan Bolls project in 2004. Eentje om toe te voegen in de categorie: geschiedenis.
Al vrij snel werd duidelijk dat met de huidige inzet van 3 uur op de dinsdag het project niet tijdig gereed zou komen. Ook de zaterdagen werden ingepland om te klussen. Inmiddels werden - na veel discussie - knietjes voor de vloeren door Jacob de Jong gelast maar dat was nog niet eenvoudig. We hadden de vorige hoogte in het staal gekrast, maar uiteindelijk kwam het allemaal goed. Van traanplaat werden vloeren gezet en Roderick boog zich, letterlijk en figuurlijk, over de nieuwe voetenbankjes. Rein draaide van een oude schroefas de nieuwe dolpotten. 24 Stuks hadden we er in totaal nodig om de meest ergonomische zit van de roeier te kunnen garanderen. Onze vaste lassers Jacob, Rein en Rein hadden weer voldoende brood op de plank nadat Eddie met de magneetboor het dolboord had bewerkt.
Riemen - gesponsord door de fes groep
Eddie, wat staat er nu op die klok . . .
 Voordat de sloep naar de straler in Uitwellingerga werd gebracht moest ze gewogen worden: tijdens de laatste sleepproef woog ze 1492 kilo en dat was veel te veel. Het blok kwam ertussen en de Twirre werd in Rodericks nieuwe hijsogen vastgepikt. 1100 kilo liet Eddie op de klok zien. Dit was wel heel erg veel lichter dan gedacht. Bij nadere bestudering blijkt dat aflezen van zo'n meetinstrument nog niet meevalt. Het was 1200 kg. Na callibratie van de klok en terugkeer van de straler woog de Twirre echter nog maar 1060 kilo! Dit leek er meer op! Hierna begon het grote plamuren waarbij weer de nodige kilo's werden aangebracht.
Schuren, schuren moet je! Niet zoveel, nu zitten we weer op het staal. Zeker maar langzaam kwam er weer vorm in onze sloep en ging de discussie weer over de kleurstelling van de sloep. Eerder waren al diverse optie's genoemd, maar Martine joeg uiteindelijk de kogel door de kerk. Was het onderwaterschip eerst blauw en kende de sloep een witte opbouw, nu is het net andersom. Een professionele spuiter is driemaal om de sloep heen gelopen en het resultaat met "Oxford Blue" is grandioos.  
Als laatste werden de nieuwe doften van carbon aangeleverd. De oude wogen meer dan 30 kilo, nu stopt de naald bij 19. Het uitpakken van het materiaal was een leuke klus. Tot bloedens toe trokken de leden het beschermmateriaal van de uiteindelijke bankjes. Een aantal epoxy laklaken zorgde voor een keiharde UV-bestendige toplaag die het geheel een supersnelle aanblik geeft.
Eigenlijk is de sloep nu veel te mooi om aan soms materiaalonvriendelijke races deel te nemen. Er zullen nog wel een aantal "No Step" stickers op de boot moeten komen . . . Er gaan al stemmen op een motor erin te plaatsen, kabelering erom te zetten en vanaf het water lekker naar de sloeproeiwedstrijden te kijken. Vooralsnog gaat dat niet gebeuren. Dankzij de inzet van het gehele team ligt de Twirre er mooier bij dan ooit en zullen we zien hoe het roeiseizoen 2005 verloopt. "Aan het materiaal kan het niet meer liggen". de Twirre eindelijk weer in haar element